In 2007 was ik student aan de Academie van Genk. Ik volgde grafiek en tegelijkertijd deed ik ook keuze-atelier schilderen. Voor mezelf had ik de keuze gemaakt dat als ik zou schilderen, ik dat ook direct op een 3D canvas zou doen en er iets mooi van maken.
De ezels in het atelier waren zware houten ezels. Wat direct duidelijk werd, was dat je doek rust op de ezel, en aan de bovenzijde ook tegengehouden wordt. Met andere woorden: de hele onderzijde en een stukje van je bovenzijde van het canvas zijn bedekt en kan je niet mee schilderen op dat zelfde moment, met als resultaat dat dat zichtbaar is in je eindresultaat.
Wat ik dan probeerde was om het doek eerst plat op een tafel te leggen, op kranten om de tafel niet vuil te maken. Wat je dan krijgt...is een knoeiboel en als je niet oplet blijven de kranten in je verf kleven. Resultaat: frustratie.
Op dat moment was het zaadje geplant en begonnen de ideeën op te borrelen. Het basis idee achter de evolutie van de Canveo is dat het canvas opgespannen zou worden aan de achterzijde, om zo de randen vrij te houden. De allereerste versie was een kruisvormige versie met telescopische armen, die al snel gereduceerd werd naar eentje met 2 armen zoals je hieronder kan zien. In de hoogte verstelbaar, maar ook volledig 180° te draaien, om zo ook horizontaal te kunnen leggen, bijvoorbeeld voor drippings.
Met telescopische armen heb je het probleem dat je maar een beperkte selectie aan doeken op je ezel kan zetten: bijvoorbeeld van 80cm tot 1m50. Dat wil zeggen dat alle kleinere doeken uit de boot vallen. Daarnaast bestond het eerste ontwerp uit ronde buizen. Dat wil zeggen dat je dan met een soort van richel moet werken om alles mooi recht te houden. Met andere woorden: nog steeds geen contact gehad met iemand voor de uitvoering.
In 2009 werd het idee geregeld naar boven gehaald om verder uit te werken. Zo werden de ronde buizen in het idee vervangen door rechthoekige, en werd er een houder uitgedacht waar ook panelen tussen geklemd konden worden. Op de academie schildert namelijk niet iedereen op doek, maar soms ook op papier dat op een houten plaat gekleefd wordt. Door deze houder in combinatie met de mogelijkheid om 180° te kunnen draaien, kon je de ezel ook in "tekentafelmodus" gebruiken.
In 2010 ging het pas echt van start. De toenmalige directeur van de academie, Johan Cops, zelf altijd bezig geweest met productontwikkeling, bracht me in contact met Dirk Brems van MTF metaal in Kiewit. Zijn bedrijfje produceerde het prototype en hielp met bepaalde praktische verbeteringen.
In dat jaar bedacht ik ook de naam CANVEO: een samenvoegsel van "neo" en "canvas". Catchy en bruikbaar, beter dan de eerste ideeën. De merknaam werd ook direct gedeponeerd.
Hier onder kan je enkele van de beelden terugvinden die toen gebruikt werden om de uitleg te kunnen doen:
In 2011 werden de eerste ezels verkocht aan de academie van Genk. Een beetje wennen voor de gebruikers, en haters en gelovers. Verandering is moeilijk. Maar de mensen die er mee vertrokken zijn...willen niets anders meer.
In 2012 was het dan zover: de DKO2012 beurs - Dag Van het Deeltijds Kunstonderwijs. Buiten de beursstand waren er enkele presentaties voorzien. Tijdens deze presentaties werd het mij - raar maar waar - niet makkelijk gemaakt door de aanwezige leerkrachten. Vrij kritische vragen en opmerkingen maar het grappige was dat, tegen dat ik terug was aan de stand, de personen met de grootste kritiek...zelf de uitleg aan het doen waren aan hun collega's.
De resultaten van de beurs waren onder andere aankopen door de academie van Berchem en Leuven. En zo zijn we vertrokken!
Voor de overtuigde gebruikers: veel creatief gebruiksgenot gewenst!
Niels De Weyer
Site was built with Mobirise